De steeds maar oplopende kosten in de (jeugd)zorg, de lange wachtlijsten in de (GGZ)zorg, de eenzaamheid, de toename van criminaliteit, het verlies van verbinding met elkaar.
Hoe ik het zie.
Investeren in ouders van de toekomst is investeren in kinderen. De kinderen van nu zijn de pubers van morgen en de ouders van de toekomst.
Wat zou het de ouders van de toekomst en de kinderen van nu brengen als:
Ouders tijdens de zwangerschap voldoende rust en ruimte ervaren om zich voor te bereiden op de komst van hun kind. Ouders tijdens de zwangerschap en de periode daarna ondersteunt en begeleid worden bij de verandering die zij ervaren nu zij ouders zijn geworden. Ouders rust en ruimte wordt gegund om te wennen aan de nieuwe fase in hun leven waardoor zij en het kind op een veilige manier aan elkaar kunnen wennen en hechten.
Wat zou het de ouders van de toekomst en de kinderen van nu brengen als:
Er op iedere basisschool mensen beschikbaar zijn waaraan kinderen ontspannen hun verhaal kunnen vertellen wanneer zij dat willen. Kinderen zich gehoord, gezien en erkend voelen met welk verhaal dan ook. Dat kinderen bij het verlaten van de basisschool beseffen, welke richting zij in de toekomst ook opgaan, zij uniek en waardevol zijn en blijven. Dat het door hen “normaal” gevonden wordt dat praten over wat je bezig houdt bij het leven hoort. Dat zij weten hoe belangrijk het is om in het leven naar de ander om te blijven kijken. Kinderen ontspannen en in vertrouwen de stap naar het voortgezet onderwijs maken.
Wat zou het de ouders van de toekomst en de kinderen van nu brengen als:
Er op het voortgezet onderwijs, het MBO, HBO en Universiteit mensen beschikbaar blijven voor iedere puber en student. Gewoon beschikbaar om te luisteren naar wat hen bezig houdt.
Wat zou het de ouders van de toekomst brengen als:
Er in de (sociale)omgeving of op het werk nog steeds mensen aanwezig zijn die luisteren naar wat hen bezig houdt. Mensen die hen blijven zien, horen en erkennen.
Zullen het jong volwassenen of ouders zijn die ontspannen in het leven staan? Die het “gewoon” vinden om te vertellen wat hen bezig houdt. Die weten wie zij zijn, omkijken naar de ander en zich geborgen en gedragen voelen door de mensen om hen heen? Die deze ontspannenheid en geborgenheid vol vertrouwen doorgeven aan hun kinderen?
Wat zou dan het effect zijn op onze samenleving?
Beheersbare of minder uitgaven in de (jeugd)zorg? Geen of minder lange wachttijden in de (GGZ)zorg? Geen of minder gevoel van eenzaamheid en daardoor minder depressiviteit of minder of geen gebruik van genotsmiddelen? Minder criminaliteit? Minder………………
Zou dit te realiseren zijn als wij bereid zijn om te investeren in de ouders van de toekomst en de kinderen van nu. Investeren over een periode van 20-25 jaar. Investeren in het inzetten van mensen die luisteren, er voor je zijn, je zien, horen en erkennen. Investeren in een financieringsmodel waarmee in de basisbehoeften van ieder mens wordt voorzien.
- Zijn wij bereid om te accepteren dat de uitgaven in de (jeugd)zorg voorlopig hoog blijven. Het voorlopig pleisters plakken blijft om dat wat wij in de afgelopen decennia beschadigd hebben te verzorgen.
- Zijn wij bereid om onze prestatiemaatschappij om te zetten in een “ieder is uniek en waardevol maatschappij” ongeacht hoeveel diploma’s er zijn behaald.
- Zijn wij bereid om ons verdienmodel, ons economisch stelsel eens onder de loep te nemen?
En als wij daartoe bereid zijn zou het dan zo maar kunnen dat er in de toekomst geen wachtlijsten voor (jeugd)zorg meer bestaan, de criminaliteit afgenomen is, dat genotsmiddelen niet meer nodig zijn om te leven, de kosten voor de (jeugd)zorg betaalbaar zijn, dat er voldoende vrijwilligers en mantelzorgers beschikbaar zijn om naar elkaar om te kijken, dat er met respect en op een duurzame manier wordt omgegaan met elkaar en onze natuur.
Ik geloof in de kracht van eenvoud. In de kracht van mens zijn.
Ivonne de Lizer
