Een korte samenvatting uit het betreffende verhaal:
Laat wat “normaal” is los en leef je eigen norm.
De stickers die mensen opgeplakt krijgen zeggen niet zoveel. Het vertelt vooral hoe “wij” vinden wat “normaal” zou zijn. En daarmee leggen wij iedereen langs een meetlat van hoe het zou moeten zijn. Als het daar enigszins van afwijkt dan proberen wij dat te verklaren, een naam te geven en om te buigen naar de “norm”.
Asperger, ADHD, depressie, zijn zomaar een aantal diagnoses die bestaan maar die al te vaak gebruikt worden om mensen te laten voldoen aan een keurslijf dat volledig voorbij gaat aan de persoon die ze zijn. En met protocollen en medicatie worden zij gemaakt tot machines die passen in een bepaald systeem.
Wij leven in een samenleving waarin het volgen van een opleiding of het behalen van een diploma belangrijk is voor je toekomst. Elk jaar weer dezelfde perikelen rondom een citotoets. Veel ouders willen dat hun kind goed presteert zodat het naar het hoger voortgezet onderwijs gaat. Waar zij aan voorbij gaan is het besef dat de mate waarin een kind succesvol en waardevol is niet afhankelijk is van een diploma of een opleiding. Ieder kind is uniek, waardevol en bijzonder en heeft prachtige kwaliteiten. Stel u zelf eens de vraag hoeveel mensen u kent die gestudeerd en een diploma behaald hebben en die geworden zijn tot datgene wat ze helemaal niet wilden zijn? Zou het kunnen zijn dat zij met open ogen gevallen zijn voor de “als dan valkuil”?
Als ik een diploma heb, dan krijg ik werk. Als ik werk heb, dan heb ik inkomen. Als ik inkomen heb dan ben ik succesvol. Als ik succesvol ben, dan ben ik vrij, gelukkig, ontspannen……….
Voor een aantal zal dit misschien zo hebben gewerkt maar de praktijk leert dat dit voor velen van ons op dit moment niet aan de orde.
Zij worstelen met vele vragen over zichzelf en de verwachtingen die de samenleving van hen heeft.
